ara sé que no hi ha paraula
que tapi el teu silenci
que cap llum brillarà
la foscor amb què et sento
com tampoc hi ha disculpa
capaç de fer-te confiada
potser res no et torna
i ho visc amb vertigen
s'esvaeix la mirada d'or
que no m'explica passat
i acomiada fastos i festes
em faig por de ser com sóc
perquè sense saber-ho
t'he fet sentir dolor
No hay comentarios:
Publicar un comentario
Nota: solo los miembros de este blog pueden publicar comentarios.